Wniosek o wydanie zezwolenia na zatapianie w morzu odpadów lub innych substancji

Uzyskanie zezwolenia na zatapianie w morzu odpadów lub innych substancji

Jak załatwić sprawę

Co powinieneś wiedzieć i kto może skorzystać z usługi

Art. 11 konwencji helsińskiej dotyczy ogólnego zakazu zatapiania na obszarze Morza Bałtyckiego. Odstępstwa określa ust. 4. ze względu na bezpieczeństwo życia albo statku.

Konwencja helsińska nie daje podstaw do wydawania zezwolenia na zatapianie na Bałtyku odpadów i substancji innych niż urobek z pogłębiania. Podstawą wydawania zezwoleń na zatapianie odpadów lub substancji innych niż urobek z pogłębiania może być tylko konwencja o zatapianiu. Wobec zakazu zatapiania na Morzu Bałtyckim, zezwolenia Dyrektora Urzędu Morskiego mogą odnosić się zatem np. do statków zamierzających dokonać zatopienia odpadów lub innych substancji, poza Morzem Bałtyckim.

Podmioty uprawnione do realizacji procedury

Wnioskodawca - (armator statku ładowanego na terytorium Polski lub o polskiej przynależności)

Zgłaszający - przedsiębiorca polski lub zagraniczny (za pośrednictwem osoby upoważnionej do jego reprezentowania zgodnie z art. 87 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej).

Właściwym w sprawie wydania zezwolenia jest dyrektor urzędu morskiego, na którego obszarze działania znajduje się:

• port załadunku statku;
• port macierzysty statku o polskiej przynależności, załadowywanego poza terytorium Polski.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 26.01.2006 r. w sprawie trybu wydawania zezwoleń na usuwanie do morza urobku z pogłębiania dna oraz na zatapianie w morzu odpadów lub innych substancji § 3. ust. 1 Wniosek o:

• wydanie zezwolenia specjalnego na zatapianie w morzu odpadów lub innych substancji - w przypadku odpadów lub innych substancji wymienionych w załączniku II lub w przypadkach określonych w art. V ust. 2 Konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji, sporządzonej w Moskwie, Waszyngtonie, Londynie i Meksyku dnia 29 grudnia 1972 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 11, poz. 46 i 47), zwanej dalej "Konwencją o zatapianiu",

lub

• wydanie zezwolenia ogólnego na zatapianie w morzu odpadów lub innych substancji - w przypadku odpadów lub substancji innych niż wymienione w załącznikach I i II do Konwencji o zatapianiu (oświadczenie rządowe z dnia 26 marca 1997 r. w sprawie wejścia w życie poprawek do załączników I, II i III do Konwencji o zatapianiu - Dz. U. Nr 47, poz. 300 i Nr 76, poz. 481)

- jest składany przez armatora statku ładowanego na terytorium Polski lub o polskiej przynależności dyrektorowi urzędu morskiego.

Wnioski o wydanie zezwoleń, o których mowa wyżej, składa się nie później niż na dwa miesiące przed przewidywaną datą rozpoczęcia zatapiania w morzu odpadów lub innych substancji, z wyjątkiem tzw. nagłych przypadków określonych w art. V ust. 2 Konwencji o zatapianiu, do których będą miały zastosowanie zasady określone w tym artykule.

Kiedy powinieneś załatwić sprawę

Nie później niż na dwa miesiące przed przewidywaną datą rozpoczęcia zatapiania w morzu odpadów lub innych substancji

Gdzie załatwisz sprawę

Usługę można zrealizować w:

• urzędy morskie

Co zrobić krok po kroku

1. Złożenie wniosku o wydanie zezwolenia na zatapianie w morzu odpadów lub innych substancji

Wnioskodawca przygotowuje dokumenty niezbędne do uzyskania zezwolenia na zatapianie w morzu odpadów lub innych substancji:

Wniosek o :

1. wydanie zezwolenia specjalnego na zatapianie w morzu odpadów lub innych substancji

lub

2. wydanie zezwolenia ogólnego na zatapianie w morzu odpadów lub innych substancji.

Wnioskodawca (armator) składa do dyrektora urzędu morskiego wniosek o wydanie zezwolenia na zatapianie w morzu odpadów lub innych substancji nie później niż na dwa miesiące przed przewidywaną datą rozpoczęcia zatapiania w morzu odpadów lub innych substancji, (z wyjątkiem przypadków określonych w art. V ust. 2 Konwencji o zatapianiu, do których będą miały zastosowanie zasady określone w tym artykule).

Dokumenty

Wniosek, o którym mowa powyżej powinny zawierać dane wymienione w rozdziałach A, B i C załącznika III do „Konwencji o zatapianiu”. W efekcie powinien zawierać:

A. Charakterystykę i składniki substancji:

1. Ogólną ilość i średnie wskaźniki składu zatapianej substancji (np. w ciągu roku).

2. Postać, np. ciała stałe, szlam, ciecz lub gaz.

3. Własności: fizyczne (np. rozpuszczalność, gęstość), chemiczne i biochemiczne (np. zapotrzebowanie na tlen i substancje odżywcze) i biologiczne (np. obecność wirusów, bakterii, drożdży, pasożytów).

4. Toksyczność.

5. Trwałość: fizyczną, chemiczną i biologiczną.

6. Akumulację i biologiczne przemiany w substancjach biologicznych i osadach biologicznych.

7. Skłonność do zmian fizycznych, chemicznych i biochemicznych oraz do współoddziaływania w środowisku wodnym z innymi rozpuszczonymi substancjami organicznymi i nieorganicznymi.

8. Prawdopodobieństwo zakażania lub innych niekorzystnych zmian, zmniejszających wartość rynkową zasobów morskich (ryb, mięczaków, skorupiaków itp.).

9. Przy wydawaniu zezwolenia na zatapianie Umawiające się Strony rozważą, czy istnieją odpowiednie podstawy naukowe dotyczące właściwości i składu materiałów przewidzianych do zatapiania, pozwalające ocenić ich oddziaływanie na życie w morzu i zdrowie ludzkie.

B. Charakterystykę miejsca i metody zatapiania:

1. Lokalizację (np. współrzędne miejsca zatapiania, głębokość i odległość od brzegów), położenie w odniesieniu do innych obszarów (np. terenów rekreacyjnych, miejsc tarła, hodowli i połowów oraz położenia zasobów nadających się do eksploatacji).

2. Ilość usuwanej substancji w określonym czasie (np. w ciągu dnia, tygodnia, miesiąca).

3. Metody stosowania opakowań i pojemników w razie ich używania.

4. Początkowy stopień rozcieńczenia, otrzymywany przy proponowanej metodzie zrzutu.

5. Cechy charakterystyczne rozpraszania (np. skutki oddziaływania prądów, przypływów i odpływów oraz wiatrów na przemieszczanie poziome i pionowe).

6. Cechy charakterystyczne wody, takie jak np. temperatura, pH, zasolenie, uwarstwienie, wskaźniki tlenowe zanieczyszczenia, rozpuszczony tlen (DO), chemiczne zapotrzebowanie tlenu (COD), biochemiczne zapotrzebowanie tlenu (BOD), obecność azotu w formie organicznej lub mineralnej, w szczególności obecność amoniaku, zawiesiny i innych substancji pokarmowych oraz produktywność.

7. Cechy charakterystyczne dna (np. topografię, charakterystykę geochemiczną i geologiczną oraz produktywność biologiczną).

8. Inne poprzednio dokonane zatopienia i ich skutki na obszarze zatapiania (np. dane wskazujące obecność metali ciężkich i zawartość węgla organicznego).

9. Przy wydawaniu zezwolenia na zatapianie Umawiające się Strony rozważą, czy istnieją odpowiednie podstawy naukowe dla oceny skutków takiego zatopienia, jak podaje ten załącznik, biorąc pod uwagę okresowe zmiany związane z porami roku.

C. Uwagi i warunki ogólne:

1. Możliwość wpływu na warunki rekreacyjne (np. obecność substancji pływających lub osiadających, mętność, nieprzyjemny zapach, zmiana barwy i występowanie piany).

2. Możliwość wpływu na faunę i florę morską, hodowlę ryb i mięczaków, zasoby rybne i rybołówstwo, zbiory i uprawę alg morskich.

3. Możliwość wpływu na inne sposoby korzystania z morza (np. pogorszenie jakości wody używanej do celów przemysłowych, podwodna korozja urządzeń umieszczonych w morzu, zakłócenia pracy statków wynikające z obecności substancji pływających, utrudnienia w połowach lub nawigacji na skutek pozostawania odpadów lub przedmiotów stałych na dnie morskim i ochrona obszarów o szczególnym znaczeniu ze względów naukowych lub zachowawczych).

4. Praktyczne możliwości stosowania na lądzie alternatywnych metod przerabiania, usuwania lub niszczenia bądź przetwarzania w celu zmniejszenia szkodliwości substancji przed ich zatopieniem w morzu.

Termin

Nie później niż na dwa miesiące przed przewidywaną datą rozpoczęcia zatapiania w morzu odpadów lub innych substancji

2. Weryfikacja formalna wniosku i dokumentów

Dyrektor urzędu morskiego dokonuje sprawdzenia kompletności dokumentów i poprawności danych zawartych w złożonych dokumentach oraz weryfikuje dostarczone przez wnioskodawcę dokumenty.

Dyrektor urzędu morskiego może uzależnić wydanie zezwolenia od przedłożenia przez wnioskodawcę zezwoleń wymaganych na podstawie odrębnych przepisów lub innych dodatkowych dokumentów albo wyników ekspertyz (art. 18. ust.3 ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki).

W przypadku stwierdzonych braków formalnych lub niepoprawności danych organ wzywa pisemnie wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych, złożenia wyjaśnień lub uzupełnienia wniosku w nieprzekraczalnym terminie 7 dni, od daty otrzymania wezwania na złożenie wyjaśnień lub uzupełnienie danych.

Nie uzupełnienie wniosku w terminie wskazanym w wezwaniu skutkuje pozostawieniem sprawy bez rozpoznania.

3. Usunięcie braków formalnych we wniosku lub innych dokumentach

Wnioskodawca zgodnie z wezwaniem dokonuje usunięcia braków formalnych, składa wyjaśnienia lub uzupełnia dane.

Ponadto jeśli organ właściwy tego zażąda wnioskodawca przedkłada inne zezwolenia wymagane na podstawie odrębnych przepisów albo wyniki ekspertyz.

Odpowiednie dokumenty lub informacje wnioskodawca przesyła lub przekazuje do właściwego urzędu morskiego.

Termin

7 dni

4. Ponowna weryfikacja formalna wniosku o wydanie zezwolenia

Właściwy urząd morski dokonuje ponownej weryfikacji kompletności i poprawności danych zawartych w złożonym wniosku i załącznikach ewentualnie sprawdza czy dostarczono inne zezwolenia wymagane na podstawie odrębnych przepisów albo wyniki ekspertyz.

W przypadku nie usunięcia braków w złożonym wniosku w wyznaczonym w wezwaniu terminie, dyrektor urzędu morskiego wysyła do wnioskodawcy zawiadomienie o pozostawieniu sprawy bez rozpoznania.

5. Powiadomienie Głównego Inspektora Ochrony Środowiska

Powiadomienie Głównego Inspektora Ochrony Środowiska ma zastosowanie jedynie w przypadku zatapiania związanego z transgranicznym przemieszczeniem odpadów lub innych substancji. Zatem znajduje zastosowanie m.in. w sytuacji  zatapiania odpadów lub innych substancji poza Bałtykiem, ładowanych na terytorium Polski.

W takim przypadku dyrektor urzędu morskiego powiadamia niezwłocznie Głównego Inspektora Ochrony Środowiska o wszczęciu postępowania w sprawie wydania zezwoleń na:

1. zatapianie w morskich wodach wewnętrznych lub morzu terytorialnym odpadów i innych substancji lub urobku z pogłębiania dna, ładowanych poza terytorium Polski;

2. zatapianie poza obszarem morza terytorialnego odpadów i innych substancji lub urobku z pogłębiania dna, ładowanych na terytorium Polski.

Powiadomienie, o którym mowa powinno zawierać w szczególności określenie :

• wnioskodawcy;
• miejsca planowanego usuwania lub zatapiania;
• rodzaju, ilości oraz pochodzenia (wytwórcy) odpadów, innych substancji lub urobku.

6. Decyzja w sprawie wydania zezwolenia na zatapianie w morzu odpadów lub innych substancji

W przypadku poprawności i kompletności danych dyrektor właściwego urzędu morskiego ze względu na miejsce zatapiania odpadów wydaje zezwolenie w formie decyzji administracyjnej.

Decyzja o wydaniu zezwolenia, zawiera szczegółowe warunki dotyczące zezwolenia na zatapianie odpadów lub powody odmowy udzielenia takiego zezwolenia.

Zezwolenie na zatapianie odpadów określa zgodnie z art. 18 ust. 4 ustawy o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki warunki realizacji procedury zatapiania odpadów.

Dokumenty

Termin

Twoja sprawa zostanie załatwiona w ciągu miesiąca. W szczególnych przypadkach, termin ten może się wydłużyć do dwóch miesięcy, o czym poinformuje cię urzędnik

Ile zapłacisz

229,00 zł

Ile będziesz czekać

Nie dłużej niż miesiąc. Termin może się wydłużyć do 2 miesięcy (dostaniesz o tym informację).

Jak możesz się odwołać

W przypadku odmowy wydania zezwolenia wnioskodawca może wystąpić z odwołaniem do Ministra Infrastruktury w terminie 14 dni od daty doręczenia decyzji.

Warto wiedzieć

Zgodnie z art 19 ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki:

Dyrektor urzędu morskiego, na podstawie zawiadomienia dokonanego przez kapitana statku, zgłasza dokonanie zatopienia:

• w przypadkach określonych w Konwencji Helsińskiej 1992 - Komisji Helsińskiej;
• w przypadkach określonych w art. V Konwencji o zatapianiu - Międzynarodowej Organizacji Morskiej.