Ogólne wymogi dotyczące bezpieczeństwa produktów

Jakie przepisy określają wymogi bezpieczeństwa dla produktów

Przepisy, w których zostały określone wymagania dla towarów, można podzielić na dwa obszary:

• obszar zharmonizowany, w którym wspólne wymagania dla produktów zostały określone w prawodawstwie Unii Europejskiej, czyli w dyrektywach i rozporządzeniach. Są to przepisy zharmonizowane.
• obszar niezharmonizowany, w którym nie ma określonych wspólnych unijnych wymagań dla produktów, a wymagania mogą być określone w krajowych przepisach technicznych lub w ogólnych przepisach dotyczących bezpieczeństwa produktów.

Przepisy dotyczące ogólnego bezpieczeństwa produktów musisz stosować w przypadku produktów, dla których nie ma szczególnych regulacji określających wymagania przy wprowadzaniu ich do obrotu lub udostępnianiu na rynku Unii Europejskiej.

Dotyczy zarówno produktów wytwarzanych na terenie Unii Europejskiej, jak i importowanych na terytorium Unii z państw trzecich.

Czyli, jeśli w Unii Europejskiej nie ma przepisów zharmonizowanych, a państwo członkowskie Unii, w którym chcesz wprowadzić produkt na rynek, nie ustanowiło krajowych przepisów technicznych, wtedy twój produkt musi spełnić ogólne wymagania dotyczące bezpieczeństwa produktów.

Ogólne wymagania bezpieczeństwa produktów, od 13 grudnia 2024 roku, definiuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/988 z dnia 10 maja 2023 r. w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów, czyli w skrócie rozporządzenie GPSR.

Co oznacza zasada wzajemnego uznawania

Każde państwo członkowskie Unii Europejskiej ma obowiązek umożliwić wprowadzenie na swój rynek towaru, który zgodnie z prawem został już wprowadzony do obrotu w innym państwie członkowskim UE lub w państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego.

Wprowadzenie do obrotu oznacza udostępnienie produktu na rynku Unii Europejskiej po raz pierwszy, czyli wyprodukowanie go lub import spoza Unii Europejskiej.

Udostępnienie na rynku oznacza dostarczenie produktu do celów dystrybucji, konsumpcji lub używania na rynku Unii w ramach działalności handlowej, odpłatnie lub nieodpłatnie.

Zasada wzajemnego uznawania oznacza, że:

• towar, który spełnił wymagania krajowe obowiązujące w jednym z państw członkowskich UE, jest bezpieczny dla konsumenta i może być wprowadzony do obrotu we wszystkich innych państwach członkowskich Unii Europejskiej
• państwo członkowskie UE nie może zakazać sprzedaży na swoich terytorium towarów, które zgodnie z prawem wprowadzono do obrotu w innym państwie członkowskim.

Pamiętaj! Jeżeli przepisy innego państwa UE dotyczące produktów są niezgodne z zasadą wzajemnego uznawania, możesz zgłosić naruszenie za pośrednictwem platformy SOLVIT. To bezpłatny system, który pomaga rozwiązywać problemy wynikające z niewłaściwego zastosowania europejskiego prawa przez urzędy innych państw Unii Europejskiej, Norwegii, Lichtensteinu i Islandii.

Państwami członkowskimi Unii Europejskiej (UE) są: Austria, Belgia, Bułgaria, Chorwacja, Cypr, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Litwa, Luksemburg, Łotwa, Malta, Niemcy, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowenia, Słowacja, Szwecja, Węgry, Włochy.

Państwami członkowskimi Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) są państwa członkowskie Unii Europejskiej oraz Norwegia, Islandia i Liechtenstein.

Przeczytaj:

• więcej o unijnych wymaganiach dotyczących wyrobów w obszarze zharmonizowanym
• krajowych wymaganiach dotyczących towarów.

Kiedy produkt jest bezpieczny

Zgodnie z rozporządzeniem GPSR produkt bezpieczny to produkt, który w normalnych i przewidywalnych warunkach, nie stwarza jakiegokolwiek lub jedynie minimalne ryzyko, zgodne z jego używaniem i uważane za dopuszczalne.

Jeżeli wprowadzasz produkt do obrotu lub udostępniasz go rynku musisz zapewnić, że jest zgodny z ogólnymi wymaganiami bezpieczeństwa. Możesz wprowadzać do obrotu lub udostępniać na rynku tylko produkty bezpieczne.

Oceniając czy produkt jest bezpieczny weź pod uwagę:

• wygląd produktu - jeśli może zachęcać do używania go w sposób niezgodny z jego przeznaczeniem
• cyberbezpieczeństwo – odpowiednie zabezpieczenia chroniące produkt przed zewnętrznymi zagrożeniami, w tym atakami osób działających w złej wierze (szczególnie gdy może to wpływać na bezpieczeństwo, na przykład utratę połączenia)
• ewoluujące, uczące się i predykcyjne funkcje produktu - gdy wymaga tego jego charakter (przykładem takiego produktu jest inteligentny termostat)

Jeśli więc twój produkt jest bezpieczny, a jego wprowadzenie na rynek nie wymaga:

• spełnienia warunków określonych w unijnych przepisach zharmonizowanych lub krajowych przepisach technicznych
• uzyskania dodatkowego pozwolenia czy koncesji,

możesz zacząć nim handlować.

Jakich produktów dotyczy rozporządzenie GPSR

Rozporządzenie GPSR dotyczy produktów wprowadzanych do obrotu lub udostępnianych na rynku, niezależnie od tego, czy są nowe, używane, naprawione lub odnowione.

Rozporządzenia nie stosuje się jednak do produktów, które wymagają naprawy lub odnowienia przed użyciem, jeżeli te produkty są wprowadzane do obrotu lub udostępniane na rynku oraz noszą wyraźne oznaczenie, że wymagają naprawy lub odnowienia przed użyciem.

Przepisy rozporządzenia GPSR nie dotyczą następujących kategorii produktów:

• produktów leczniczych do stosowania u ludzi ani do weterynaryjnych produktów leczniczych
• żywności i pasz (na przykład żywność dla ludzi, pasze dla zwierząt)
• żywych roślin i zwierząt, organizmów zmodyfikowanych genetycznie oraz mikroorganizmów zmodyfikowanych genetycznie stosowanych w sposób ograniczony
• produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych;(na przykład odpady zwierzęce, wyroby mięsne)
• produktów i środków ochrony roślin (na przykład pestycydy, fungicydy, herbicydy stosowane w rolnictwie)
• sprzętu wykorzystywanego do przemieszczania się lub podróży, gdy jest on obsługiwany bezpośrednio przez usługodawcę (na przykład samoloty, statki, autobusy, pociągi);
• statków powietrznych, których konstrukcja, wytwarzanie, obsługa techniczna i eksploatacja stwarzają niewielkie zagrożenie dla bezpieczeństwa (małe samoloty prywatne, lekkie drony)
• antyków.

Jakie obowiązki ma producent towaru

Producent ma obowiązek wprowadzać na rynek wyłącznie produkty bezpieczne.

Ważne! Za producenta będzie uznawany także podmiot istotnie modyfikujący produkt, jeżeli istotna modyfikacja ma wpływ na jego bezpieczeństwo.

Istotna modyfikacja to taka, która nie jest przeprowadzana przez konsumentów ani na ich zlecenie, polega na zmianie produktu w sposób nieprzewidziany w pierwotnej ocenie ryzyka i prowadzi do zmiany rodzaju zagrożenia, pojawienia się nowego zagrożenia lub zwiększenia poziomu ryzyka.

Projektowanie i wytwarzanie

Producent musi zapewnić, że produkty wprowadzane przez niego do obrotu, będą zaprojektowane i wytworzone zgodnie z ogólnymi wymogami bezpieczeństwa.

W związku z tym musi przeprowadzić wewnętrzną analizę ryzyka, sporządzić odpowiednią dokumentację techniczną oraz ją aktualizować. Na przykład produkty z elementami cyfrowymi mogą zostać istotnie zmodyfikowane przez aktualizacje oprogramowania. W takim wypadku, jeżeli modyfikacja miałaby wpływ na bezpieczeństwo produktu, trzeba je poddać nowej ocenie ryzyka.

Producent powinien rozpocząć ocenę bezpieczeństwa produktu już w fazie projektowania i objąć nią cały okres użytkowania.

Informacja na produkcie

Producent zapewnia również, że jego produkty są opatrzone numerem typu, partii lub serii albo posiadają inny widoczny i czytelny dla konsumenta element umożliwiający ich identyfikację.

Producent w szczególności musi dostarczyć konsumentom informację w języku polskim zawierającą:

• jego imię i nazwisko lub nazwę, zarejestrowaną nazwę handlową lub zarejestrowany znak towarowy
• jego adres pocztowy i elektroniczny oraz adres pocztowy lub elektroniczny pojedynczego punktu kontaktowego, pod którym można się z nimi skontaktować, jeżeli różni się on od adresu producenta
• jasne instrukcje i informacje na temat bezpieczeństwa w języku łatwo zrozumiałym przez konsumentów, określonym przez państwo członkowskiej, w którym dany produkt jest udostępniany (to wymaganie nie ma zastosowania, gdy produkt może być używany bezpiecznie i w sposób zamierzony przez producenta bez takich instrukcji i informacji na temat bezpieczeństwa).

Postępowanie z produktem niebezpiecznym

Jeżeli producent stwierdzi lub - na podstawie posiadanych przez niego informacji - ma powody przypuszczać, że produkt wprowadzony przez niego do obrotu jest produktem niebezpiecznym, musi natychmiast:

• podjąć środki naprawcze niezbędne do skutecznego doprowadzenia do zgodności produktu z wymaganiami, w tym do jego wycofania z obrotu lub odzyskania, w zależności od przypadku
• poinformować o tym konsumentów
• poinformować o tym za pośrednictwem portalu Safety Business Gateway organy nadzoru rynku państw członkowskich, w których produkt został udostępniony na rynku.

Producenci zapewniają, aby inne firmy, osoby odpowiedzialne oraz dostawcy internetowych platform handlowych byli terminowo informowani o wszelkich stwierdzonych przez nich problemach związanych z bezpieczeństwem.

Producenci podają do wiadomości publicznej kanały komunikacji – takie jak numer telefonu, adres poczty elektronicznej lub wyodrębniona część ich strony internetowej, z uwzględnieniem potrzeb w zakresie dostępności osób z niepełnosprawnościami – umożliwiające konsumentom składanie skarg oraz informowanie producentów o wypadkach lub problemach związanych z bezpieczeństwem, których doświadczyli z danym produktem.

Osoba odpowiedzialna i przedstawiciel

Każdy produkt musi mieć wskazaną osobę lub podmiot z siedzibą na terenie UE, który będzie odpowiedzialny za jego zgodność z przepisami.

Dane tej osoby lub podmiotu muszą być dostępne na opakowaniu, produkcie lub w instrukcji obsługi.

Jeśli na terenie UE nie ma osoby odpowiedzialnej za produkt, nie można go wprowadzić do obrotu.

Producent udzielając pisemnego upoważnienia może wyznaczyć przedstawiciela, który będzie realizować obowiązki związane z zapewnieniem bezpieczeństwa produktu. W szczególności, jeżeli producent produktu nie mieszka lun nie ma siedziby w Unii Europejskiej, upoważniony przedstawiciel zgłasza wypadki lub problemy związane z bezpieczeństwem z udziałem produktu.

Jakie są obowiązki importera towaru

Importerem jest każda osoba fizyczną lub prawna, która ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Unii i wprowadza do obrotu w Unii produkt pochodzący z państwa trzeciego.

Przed wprowadzeniem produktu do obrotu importerzy zapewniają, że:

• produkt jest zgodny z ogólnymi wymaganiami bezpieczeństwa
• zawiera ich dane kontaktowe
• konsumenci mają dostęp do instrukcji w swoim języku.

Gdy importer stwierdzi lub przypuszcza, że produkt nie spełnia wymagań bezpieczeństwa, nie wprowadza tego produktu do obrotu, dopóki nie będzie z tymi wymaganiami zgodny.

W szczególności importer ma obowiązek:

• podać swoje imię i nazwisko lub nazwę, zarejestrowaną nazwę handlową lub zarejestrowany znak towarowy, swój adres pocztowy i elektroniczny oraz adres pocztowy lub elektroniczny pojedynczego punktu kontaktowego, pod którym można się z nim skontaktować
• zapewnić, aby do importowanego produktu były dołączone jasne instrukcje i informacje na temat bezpieczeństwa w języku łatwo zrozumiałym dla konsumentów, określonym przez państwo członkowskie, w którym produkt jest udostępniany na rynku, z wyjątkiem sytuacji, w których produkt może być używany bezpiecznie i w sposób zamierzony przez producenta bez takich instrukcji i informacji na temat bezpieczeństwa
• zapewnić, że w czasie, gdy ponoszą odpowiedzialność za produkt, warunki jego przechowywania i transportu nie zagrażają zgodności produktu z ogólnymi wymaganiami dotyczącymi bezpieczeństwa
• przechowywać kopię dokumentacji technicznej zawierającą co najmniej ogólny opis produktu i jego zasadnicze właściwości istotne dla oceny jego bezpieczeństwa przez okres 10 lat po wprowadzeniu produktu do obrotu w celu udostępnienia jej organom nadzoru rynku.

Jeżeli produkt jest niebezpieczny, importer natychmiast informuje o tym producenta, konsumentów i organy nadzoru rynku za pośrednictwem Safety Business Gateway oraz zapewnia, że zostaną podjęte środki naprawcze.

Jakie są obowiązki dystrybutora towaru

Dystrybutor to każda osoba fizyczna lub prawną w łańcuchu dostaw, niebędącą producentem ani importerem, która udostępnia produkt na rynku.

Przed udostępnieniem produktu na rynku dystrybutorzy weryfikują, czy producent lub importer spełnili wymagania bezpieczeństwa. Dystrybutor nie może dostarczać produktów, o których wie lub o których, zgodnie z posiadanymi informacjami i doświadczeniem zawodowym, powinien wiedzieć, że nie spełniają wymagań bezpieczeństwa.

Ponadto dystrybutor ma obowiązek uczestniczyć w monitorowaniu bezpieczeństwa produktów wprowadzonych na rynek.

Jeżeli dystrybutor stwierdzi lub ma powody, by przypuszczać, że produkt udostępniony przez niego na rynku jest produktem niebezpiecznym, ma obowiązek:

• natychmiast poinformować o tym producenta lub importera
• zapewnić, aby podjęto środki naprawcze niezbędne do skutecznego doprowadzenia produktu do zgodności z wymaganiami, w tym, w stosownych przypadkach, do jego wycofania z obrotu lub odzyskania
• zapewnić, aby organy nadzoru rynku państw członkowskich, w których produkt został udostępniony na rynku, zostały o tym natychmiast poinformowane za pośrednictwem Safety Business Gateway.

Dystrybutor podaje UOKIK, za pośrednictwem Safety Business Gateway, szczegółowe informacje na temat ryzyka dla zdrowia i bezpieczeństwa konsumentów, liczby produktów, których ryzyko dotyczy oraz środków naprawczych, które podjął.

Jakie są obowiązki sprzedającego przez internet

Produkty oferowane do sprzedaży online lub w inny sposób na odległość uważa się za udostępnione na rynku, jeżeli oferta jest skierowana do konsumentów w Unii Europejskiej.

Oferta sprzedaży jest uznawana za skierowaną do konsumentów w Unii, jeśli firma kieruje swoją działalność do jednego lub więcej państw członkowskich.

Jeżeli udostępniasz produkty w internecie lub w inny sposób na odległość, oferta tych produktów musi zawierać co najmniej jasne i widoczne informacje:

• imię i nazwisko lub nazwę, zarejestrowaną nazwę handlową lub zarejestrowany znak towarowy producenta oraz adres pocztowy i elektroniczny, pod którym można się z nim skontaktować
• w przypadku gdy producent nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Unii – imię i nazwisko lub nazwę, adres pocztowy i elektroniczny osoby odpowiedzialnej
• informacje umożliwiające identyfikację produktu, w tym jego obraz, rodzaj, a także inne identyfikatory produktu
• wszelkie ostrzeżenia lub informacje na temat bezpieczeństwa, które powinny być umieszczone na lub opakowaniu, lub zawarte w dołączonym dokumencie towarzyszącym w języku łatwo zrozumiałym dla konsumentów, określonym przez państwo członkowskie, w którym produkt jest udostępniany na rynku.

Jakie obowiązki mają dostawcy platform handlowych

Dostawcą internetowej platformy handlowej jest dostawca usługi pośrednictwa wykorzystującej interfejs online, który umożliwia konsumentom zawieranie z przedsiębiorcami umów na sprzedaż produktów na odległość.

Obowiązki dostawcy internetowych platform handlowych obejmują między innymi:

• wyznaczenie punktu kontaktowego dla organów nadzoru oraz dla konsumentów
• obowiązkową rejestrację w portalu Safety Gate
• zapewnienie, że oferta nie będzie mogła zostać opublikowana bez minimalnych informacji dotyczących bezpieczeństwa i identyfikowalności produktu dostarczanych przez zainteresowanego przedsiębiorcę
• wyrywkowe weryfikowanie, czy oferowane produkty są bezpieczne za pomocą publicznych baz danych, w tym portalu Safety Gate
• niezwłoczne reagowanie na zarządzenia władz i powiadomienia podmiotów zewnętrznych oraz zapewnienie, że usunięte oferty nie pojawią się ponownie
• dostarczenie konsumentom odpowiednich i aktualnych informacji w przypadku wycofania produktu z rynku poprzez bezpośredni kontakt ze wszystkimi osobami, które zakupiły dany produkt na ich platformie i publikowanie szczegółowych informacji na ich stronie internetowej
• usunięcia bez zbędnej zwłoki treści z interfejsu online - w przypadku wydania nakazu (na podstawie Aktu o Usługach Cyfrowych)

Ponadto dostawcy internetowych platform handlowych muszą współpracować, w szczególności z UOKIK i z przedsiębiorcami, jeśli potrzebne są działania, które mają wyeliminować lub ograniczyć ryzyko stwarzane przez produkt oferowany online (obecnie lub w przeszłości) za pośrednictwem ich platformy.

Jakie są obowiązki przedsiębiorcy wobec UOKIK

Organem sprawującym nadzór nad ogólnym bezpieczeństwem produktów jest Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

Organem kontroli jest wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej.

Rozporządzenie GPSR tworzy Sieć Bezpieczeństwa Konsumentów, która ma umożliwić koordynację i współpracę między organami państw członkowskich a Komisją, aby poprawić bezpieczeństwo produktów w Unii.

Sieć służy wymianie informacji o niebezpiecznych produktach, dzieleniu się wiedzą o produktach, badaniach, działaniach naprawczych, tworzenie szkoleń i dobrych praktyk. Działania Sieci będą skoordynowane z innymi inicjatywami Unii dotyczącymi nadzoru rynku i bezpieczeństwa konsumentów.

Producenci, importerzy, osoby odpowiedzialne i dystrybutorzy mają obowiązek współpracować z UOKIK i właściwym wojewódzkim inspektorem Inspekcji Handlowej. Ma to na celu uniknięcie zagrożeń stwarzanych przez produkty przez nich dostarczane lub udostępniane.

Ponadto, jeśli producent, importer, osoba odpowiedzialna lub dystrybutor uzyskają informację, że ich produkt jest niebezpieczny, muszą:

• niezwłocznie powiadomić o tym UOKIK.
• wycofać produkt z rynku lub odzyskać od konsumentów.

Na żądanie UOKIK przedsiębiorca dostarcza do Urzędu:

• pełny opis ryzyka stwarzanego przez produkt
• informacje, jakie skargi są z nim związane
• informacje, czy są znane wypadki związane z produktem
• opis środków naprawczych podjętych przez przedsiębiorcę
• informacje o produkcie, które umożliwiają jego zidentyfikowanie:
  • każdy podmiot gospodarczy, który dostarczył mu produkt lub część, komponent lub oprogramowanie wbudowane w produkt oraz
  • każdy podmiot gospodarczy, któremu dostarczyli produkt.

UOKIK może zażądać od przedsiębiorcy regularnych sprawozdań z realizacji działań naprawczych oraz decydować, czy lub kiedy środek naprawczy można uznać za zrealizowany.

Jeżeli producent, importer, osoba odpowiedzialna lub dystrybutor odzyskują towar od konsumentów mają obowiązek zawiadomić o odzyskaniu produktów.

Zawiadomienie o odzyskaniu produktów musi być skierowane bezpośrednio do konsumentów w formie pisemnej, na przykład przy wejściu do punktu sprzedaży produktu, dostępne w językach zrozumiałych dla konsumentów w krajach, gdzie produkt jest lub był sprzedawany. Musi zawierać nagłówek „Odzyskanie produktu ze względów bezpieczeństwa” oraz szczegóły dotyczące produktu, na przykład numer seryjny, numer partii, obraz, opis, markę produktu, zagrożenia, podjętych działań, ochrony prawnej konsumentów, informację o tym, kiedy, gdzie i przez kogo produkt został sprzedany oraz dane kontaktowe.

Po odzyskaniu produktu producent, importer lub dystrybutor powinien zaoferować konsumentowi skuteczny, nieodpłatny i terminowy środek ochrony prawnej.

Konsument musi mieć do wyboru co najmniej dwa następujące środki:

• naprawa odzyskanego produktu
• zastąpienie odzyskanego produktu bezpiecznym produktem tego samego typu oraz o co najmniej takiej samej wartości i jakości
• odpowiedni zwrot wartości odzyskanego produktu, pod warunkiem, że kwota zwrotu będzie co najmniej równa cenie zapłaconej przez konsumenta.

Jak bezpieczeństwo produktów oceni inspekcja handlowa

W każdym momencie wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej ma prawo zbadać twój produkt i ocenić jego bezpieczeństwo.

Może to zrobić po otrzymaniu zawiadomienia od osoby trzeciej lub podjąć działanie z urzędu.

Konsumenci mogą zgłaszać zgłaszać produkty, zakupione online lub offline na jednolitym rynku UE (obejmującym państwa członkowskie UE oraz Islandię, Norwegię i Liechtenstein), które są niebezpieczne i mogły spowodować wypadek lub obrażenie, mimo że były używane w normalnych, przewidywalnych warunkach, poza wypadkami związanymi z produktami żywnościowymi, lekami ani produktami medycznymi przez portal Consumer Safety Gate.

Podczas oceny czy produkt jest bezpieczny, inspektor uwzględni między innymi:

• właściwości produktu, w tym jego projekt, właściwości techniczne, skład, opakowanie, instrukcję montażu oraz w stosownych przypadkach, instrukcję dotyczącą instalacji, używania i konserwacji
• oddziaływanie na inne produkty – gdy można racjonalnie przewidzieć, że będzie on używany wraz z innymi produktami, w tym wzajemne połączenie tych produktów
• oddziaływanie, jakie inne produkty mogą mieć na produkt poddawany ocenie - gdy można racjonalnie przewidzieć, że inne produkty będą używane wraz z tym produktem
• sposób prezentacji produktu, oznakowania na produkcie, w tym oznakowania informujące, czy produkt jest odpowiedni dla dzieci w określonym wieku, ostrzeżenia i instrukcje jego bezpiecznego używania i utylizacji, a także inne wskazówki lub informacje na temat produktu;
• kategorie konsumentów używających produktu, w szczególności poprzez ocenę ryzyka dla konsumentów podatnych na zagrożenia, takich jak dzieci, osoby starsze i osoby z niepełnosprawnościami, a także wpływ różnic wynikających z płci na zdrowie i bezpieczeństwo
• wygląd produktu, jeżeli mógłby on skłonić konsumentów do używania produktu w sposób inny niż ten, dla którego został on zaprojektowany na przykład, gdy produkt, który nie jest żywnością a przypomina ją)
• odpowiedni poziom cyberbezpieczeństwa produktu chroniący przed wpływami zewnętrznymi, w tym przed osobami trzecim, które działają w złej wierze
• gdy wymaga tego charakter produktu – ewoluujące, uczące się i predykcyjne funkcje produktu.

Za produkt bezpieczny wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej uzna taki produkt, który spełnia szczegółowe wymagania dotyczące bezpieczeństwa produktów określone w polskich przepisach lub spełnia wymagania wynikające z wymogów krajowych państw członkowskich Unii Europejskiej.

Jeśli nie ma takich przepisów, to oceniając bezpieczeństwo produktu inspektor sprawdzi, czy produkt spełnia:

• wymagania wynikające z dobrowolnych norm krajowych państw członkowskich Unii Europejskiej będących transpozycją norm europejskich innych niż normy uznane przez Komisję Europejską za zgodne z przepisami dotyczącymi ogólnego bezpieczeństwa produktów
• polskie normy
• zalecenia Komisji Europejskiej określające wskazówki co do oceny bezpieczeństwa produktu
• zasady dobrej praktyki odnoszące się do bezpieczeństwa produktów obowiązujące w danym sektorze
• zasady wynikające z aktualnego stanu wiedzy i techniki
• uzasadnione oczekiwania konsumentów co do bezpieczeństwa produktu.

Jesteś polskim przedsiębiorcą prowadzącym działalność handlową w kraju Unii Europejskiej, Islandii, Liechtensteinie lub Norwegii? Masz problem z kwestionowaniem przez instytucję publiczną w innym kraju wymogów, które spełniają sprzedawane przez ciebie towary?

Zgłoś swoją sprawę do Centrum SOLVIT Polska i uzyskaj bezpłatną pomoc.